Trening inercyjny jest jedną z form treningu siłowego. Chociaż idea treningu inercyjnego nie jest nowa – pierwszy raz została zaprezentowana przez laureata nagrody Nobla A.V Hilla w 1922 (Hill, 1922), to wciąż jako metoda treningowa jest mało znana.

Inercja – inaczej bezwładność towarzyszy nam na co dzień, większość ruchów wykonywanych przez człowieka związana jest ze zjawiskiem inercyjności – wprawiony w ruch element ludzkiego ciała zależnie od jego masy i przyśpieszenia cechuje się większą lub mniejszą bezwładnością. Bezwładność ta jest w naszych warunkach związana z grawitacją. Ciążenie powoduje, że klasyczny trening siły w ogóle jest możliwy do przeprowadzenia – mięśnie aby pokonać opór wynikający z grawitacji muszą wykonać wydatkować energię pozwalającą na ich skurcz.

Takiego komfortu treningowego nie mają astronauci, którzy borykają się z brakiem ciążenia. Brak grawitacji niesie ze sobą  szereg negatywnych zmian w organizmie człowieka, które najogólniej można nazwać przyśpieszonym katabolizmem tkanek układu ruchu np. szybka atrofia mięśni, spadek siły mięśniowej, demineralizacja i kruchość kośćca, spadek wytrzymałości aparatu więzadłowego itd. Jedynym skutecznym sposobem przeciwdziałania tym negatywnym zmianom jest trening układu ruchu – jego dociążenie. Niestety zabranie ze sobą w przestrzeń kosmiczną sztangielek, atlasów ze względu na brak grawitacji ziemskiej jest bezcelowe – nie obciążą one mięśni podczas ćwiczeń.

W obliczu ograniczeń, jakie niesie ze sobą przebywanie człowieka w przestrzeni komicznej, NASA zaczęła poszukiwać innych rozwiązań treningowych, które są w stanie zapobiegać ww. zmianom w ustroju człowieka. Podjęto współpracę z zespołem profesora Tescha (Karolinska Institute, Szwecja), który sięgając do zapomnianego pomysłu Archibalda Viviana Hilla (laureata nagrody Nobla z zakresu fizjologii/medycyny) z 1922 roku stworzyli trenażer inercyjny Yo-Yo. Badania Alknera i Tescha (2004) wykazały, że trening z wykorzystaniem tego urządzenia może być z powodzeniem wykorzystywany w celu zapobiegania atrofii mięśni podczas lotów kosmicznych u astronautów.