Wyniki badań nad treningiem inercyjnym wskazują, że w stosunkowo krótkim czasie (5 tygodni) prowadzi on do istotnego wzrostu masy i siły mięśniowej¹, poprawy koordynacji nerwowo-mięśniowej² oraz zwiększenia sztywności ścięgien³. Badania twórców Cyklotrenu wykazały że trening inercyjny zwiększa w relatywnie krótkim czasie zwiększa istotnie siłę i moc mięśni zginaczy i prostowników stawów łokciowego i kolanowego u zdrowych studentów wychowania fizycznego⁴. Ponadto w wyniku treningu inercyjnego rośnie szybko zdolność do efektywnego wykonywania wyskoku pionowego oraz moc mięśni w warunkach odmiennych niż treningowe. Także w obrębie mięśni odwodzących, przywodzących, prostujących i zginających w stawie ramiennym zauważono istotne zwiększenie siły mięśniowej i młodych mężczyzn⁵. Jednocześnie badacze podkreślają, że wzrost siły i mocy mięśni w wyniku tego treningu następuje zarówno przez zwiększenie aktywności bioelektrycznej mięśni agonistycznych⁶, jak i przez wzrost przekroju mięśni⁷.

Można zadać pytanie: po co prowadzić trening inercyjny, kiedy to stosując klasyczny trening i wykorzystując większe obciążenie zewnętrzne niż siła maksymalna mięśni także można uzyskać „czystą ekscentrykę”? Otóż niestety stosowanie tak dużych obciążeń niesie ze sobą bardzo duże ryzyko urazów związanych z przeciążeniem układu ruchu (głównie biernej części). Dużą zaletą treningu inercyjnego jest jednoczesne zminimalizowanie oddziaływania siły grawitacji oraz zaakcentowanie fazy ekscentrycznej. Taka charakterystyka treningu inercyjnego powoduje, że może on być zarówno bezpieczny jak i skuteczny dla ćwiczących. Faza ekscentryczna choć mocno zaakcentowana jest bezpieczna – wartość siły rozwijanej w fazie ekscentrycznej zależna jest od jej wartości wygenerowanej przez ćwiczącego podczas fazy koncentrycznej. Pozwala to między innymi wykorzystywać trening inercyjny nawet u osób w wieku średnim i starszym⁸.

1) Tesch i wsp. 2004, Seyness i wsp. 2007.
2) Norrbrand i wsp. 2010.
3) Onambele i wsp. 2008.
4) Naczk i wsp. 2016.
5) Naczk i wsp. 2014.
6) Naczk i wsp. 2016a, Naczk i wsp. 2016b Naczk i wsp. 2017, Norrbrand i wsp. 2010, Seynnes i wsp. 2007.
7) Naczk i wsp. 2016a , Norrbrand i wsp. 2008, Seynnes i wsp. 2007, Tesch i wsp. 2004.
8) Brzenczek-Owczarzak i wsp. 2013, Onambele i wsp. 2008, Tesch i wsp. 2004.

8) Brzenczek-Owczarzak i wsp. 2013, Onambele i wsp. 2008, Tesch i wsp. 2004.